இலங்கை: தாக்குதலுக்கு உள்ளாகிறது நீதித்துறை-மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பகம் (HRW) இன்று வெளியிட்ட அறிக்கையில் கூறியுள்ளது

(ஜெனீவா, 2021 பெப்ரவரி 1-ம்  திகதி )  இலங்கையின் அரசாங்கம் கடந்த காலத்தில்  கடுமையான துஷ்பிரயோகங்கள்  செய்த அதிகாரிகளின் பொறுப்புக்கூறல் சம்பந்தமாக எடுக்கப்படும் நடவடிக்கைகளை உக்கிரமாக எதிர்க்கிறது.

“திறந்த காயங்கள் மற்றும் பெருகிவரும் ஆபத்துகள்: கடுமையான துஷ்பிரயோகத்திற்கான பொறுப்புக்கூறலைத் தடுத்தல்” என்ற 93 பக்கங்கள் அடங்கிய அறிக்கை, ஜனாதிபதி கோத்தாபாயா இராஜபக்சேயினுடைய அரசாங்கம், முக்கியமான ஏழு மனித உரிமை மீறல் வழக்குகளை ஆற்றுப்படுத்தும் நடவடிக்கைகளை அலசுகிறது. அரசாங்க அடக்குமுறையின் கீழ் செயற்பாட்டாளர்கள், பத்திரிக்கையாளர்கள், வழக்கறிஞர்கள், மற்றும் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் குடும்பத்தார்களுடைய தற்போதைய சூழலை இது விவரிக்கிறது. அத்துடன் பாதிக்கப்படக்கூடிய சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான அச்சுறுத்தல்களும் விவரிக்கப்படுகிறது. ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் மனித உரிமைகள் கவுன்சில், பிப்ரவரி 22, 2021 முதல் அதன் அமர்வில், இலங்கையில் கடுமையான சர்வதேச குற்றங்களுக்கு நீதியை நிலைநாட்டும் தீர்மானத்தை நிறைவேற்ற வேண்டும். மற்றும் தொடர்ச்சியான துஷ்பிரயோகங்களை கண்டனம் செய்தல் வேண்டும்.

ஜெனீவா மனித உரிமை கண்காணிப்பகத்தின் தலைமையதிகாரி திரு. ஜோன் ஃபிஷெர் கூற்றுப்படி  “இலங்கை அரசாங்கத்தின் நீதி மீதான தாக்குதல் இன்றும் எதிர்காலத்திலும் மனித உரிமை மீறல்களின் அபாயத்தை அதிகரிக்கிறது,” “ஐ.நா மனித உரிமைகள் கவுன்சில் அதன் வரவிருக்கும் அமர்வில் ஒரு தீர்மானத்தை நிறைவேற்ற வேண்டும், இத்தீர்மானமானது இராஜபக்க்ஷ நிர்வாகத்திற்கு, இந்த உலகம் அதன் துஷ்பிரயோகங்களை புறக்கணிக்காது என்று நிரூபிக்க வேண்டும். இதன் மூலம் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் குடும்பங்களுக்கு நீதி கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையையும் வழங்க வேண்டும்.”

2020 ஆம் ஆண்டில் பொறுப்புக்கூறலை வழங்குவதற்கான முயற்சிகள் கணிசமாகக் குறைந்துவிட்டன என்று மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பகம் தெரிவித்துள்ளது. மகிந்த இராஜபக்க்ஷ நிர்வாகத்தின் போது நடந்த கொலைகள் மற்றும் கட்டாயமாக காணாமல் போனவர்கள் குறித்து விசாரிக்கும் மூத்த காவல்துறை அதிகாரிகள் நாட்டை விட்டு வெளியேறிவிட்டனர் அல்லது வெளிப்படையாக இட்டுக்கட்டப்பட்ட குற்றங்களுக்காக குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளனர். ஜனாதிபதியால் நியமிக்கப்பட்ட ஒரு ஆணையம் அவரது கூட்டாளிகள் மற்றும் ஆதரவாளர்கள் சம்பந்தப்பட்ட குற்ற வழக்குகளில் தலையிட முயன்றுள்ளது.

கட்டாயமாக காணாமல் போனதாகக் குற்றம் சாட்டப்பட்ட இராணுவ மற்றும் உளவுத்துறை அதிகாரிகளின் சோதனைகள் தாமதமாகி சீர்குலைக்கப்பட்டுள்ளன. இராஜபக்க்ஷ ஆதிக்கம் கொண்ட பாராளுமன்றம் அரசியலமைப்பில் ஒரு திருத்தத்தை நிறைவேற்றியது, இது ஜனாதிபதி அதிகாரத்தின் முக்கிய சோதனைகளை ரத்து செய்து, நீதித்துறை மற்றும் இலங்கையின் மனித உரிமைகள் ஆணையம் போன்ற நிறுவனங்களின் சுதந்திரத்தை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தியது.

2009 ல் முடிவடைந்த இலங்கையின் 26 ஆண்டுகால உள்நாட்டுப் போரின்போது அரசாங்க பாதுகாப்புப் படைகள் மற்றும் பிரிவினைவாத விடுதலைப் புலிகள் (எல்.டி.டி.இ) நடத்திய அட்டூழியங்களை ஐ.நா சபை, பொது ஊடகங்கள் மற்றும் உள்நாட்டு மற்றும் சர்வதேச மனித உரிமைக் குழுக்கள் நன்கு ஆவணப்படுத்தப்படுத்தியுள்ளன. இன் நடவடிக்கையில் மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பகமும் அடங்கியுள்ளது. ஐ.நாவின் உள்ளக ‘பெட்ரி அறிக்கை’ யுத்தத்தின் இறுதி மாதங்களில் பொதுமக்களைப் பாதுகாக்க உதவும் ஐ.நா.வின் முறையான தோல்விகளை அம்பலப்படுத்தியது.

2005 மற்றும் 2015 க்கு இடையில் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷ தலைமையிலான அரசாங்கத்தின் பாதுகாப்பு செயலாளரான ஜனாதிபதியின் சகோதரர் கோத்தபாய  இராஜபக்ஷ, அரசாங்கப் படைகளின் நடத்தைக்கு நேரடிப் பொறுப்பைக் கொண்டிருந்தார், இது கண்மூடித்தனமான தாக்குதல்கள், சுருக்கமான மரணதண்டனைகள் மற்றும் கற்பழிப்பு உள்ளிட்ட ஏராளமான போர்க்குற்றங்களைச் செய்தது.

நவம்பர் 2019 இல் கோத்தாபாய ஜனாதிபதியாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதிலிருந்து, போர்க்குற்றங்கள் மற்றும் பிற கடுமையான மீறல்களில் சிக்கியுள்ளவர்களை மூத்த நிர்வாக பதவிகளுக்கு நியமித்துள்ளார். நாட்டின் “போர்வீரர்கள்” மீதான தாக்குதலாக அறிவித்து, மனித உரிமைகள் பேரவையின் 2015ம் ஆண்டின் மைல்கல் தீர்மானத்தின் கீழ் உண்மை, நீதி மற்றும் இழப்பீடுகளை தவிர்த்தல் ஆகியவற்றை ஊக்குவிப்பதற்கான இலங்கையின் கடமைகளை அவர் மறுத்தார். துஷ்பிரயோகத்திற்கு தண்டனை பெற்ற மிகச் சில வீரர்களில் ஒருவரை அவர் மன்னித்தார்.

2015-2019 வரை, முன்னாள் ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேனாவின் அரசாங்கத்தின் போது, மனித உரிமை மீறல்கள் தொடர்பான பல பொலிஸ் விசாரணைகள் முன்னேற்றம் கண்டன. இவை கொலைகள் மற்றும் வலிந்து காணாமல் போனவர்களுக்குரிய உத்தியோகபூர்வ பொறுப்புக்கான ஆதாரங்களை வெளிப்படுத்தின. எவ்வாறாயினும்,  கோத்தபாய இராஜபக்ஷ ஜனாதிபதியின் கீழ், 2009 ஆம் ஆண்டு செய்தித்தாள் ஆசிரியர் லசந்தா விக்ரமதுங்கே கொலை உட்பட; 2010ல் பத்திரிகையாளர் பிரஜீத் எக்னெலிகோடாவின் வலிந்து காணாமல் ஆக்கப்பட்டது; 2008-2009ல் இளைஞர்கள் கடற்படை புலனாய்வு அதிகாரிகளால், பணம் அற்விடுவதற்காக, கடத்தப்பட்டு காணாமல் ஆக்கப்பட்டது; போன்ற முக்கியமான விசாரணைகள் தடம் புரண்டன.

2006 ஆம் ஆண்டு திருகோணமலை படுகொலை(Trinco Five), அதில் ஐந்து தமிழ் மாணவர்கள் கொல்லப்பட்டனர், மற்றும் ஒரு பிரெஞ்சு உதவிக்குழுவான கான்ட்ரே லா ஃபைம் ( Contre la Faim )உடைய 17 உறுப்பினர்களை படுகொலை செய்தல் உள்ளிட்ட மூத்த அதிகாரிகள் சம்பந்தப்பட்ட பிற முக்கிய நிகழ்வுகளில் எந்த முன்னேற்றமும் இல்லை.

ராஜபக்ஷவின் கீழ், சுய தணிக்கை இலங்கை ஊடகங்களுக்கு திரும்பியுள்ளது, அதே நேரத்தில் பாதுகாப்புப் படையினர், காணாமல் போனவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என்றறிய போராடும், பாதிக்கப்பட்டவர்கள், பாதிக்கப்பட்டவர்களின் குடும்பங்கள் மற்றும் செயற்பாட்டாளர்கள் மீது கடுமையான கண்காணிப்பு மற்றும் துன்புறுத்தல்களை மேற்கொண்டுள்ளனர். ஒரு ஆர்வலர் புதிய ஜனாதிபதி உருவாக்கிய அச்சத்தை விவரித்தார்: “எந்தவொரு செயலையும் அவர் பொறுத்துக்கொள்ள விரும்பவில்லை, அவர் மக்களைக் கைது செய்வார். ஆர்வலர்கள் மத்தியில் நடவடிக்கைகள் மிகக் குறைந்தளவில்தான் நடக்கிறது, மக்கள் சுய தணிக்கை நிலைமைக்கு தாவியுள்ளனர். ”

2009 ஆம் ஆண்டில் வலுக்கட்டாயமாக காணாமல் போன மகன்களின் வக்காலத்து குழுவின் உறுப்பினர் கூறும்போது, “ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்குப் பின்னர், குற்றப் புலனாய்வுத் துறையைச் சேர்ந்த போலீசார் அவரை மீண்டும் மீண்டும் விசாரித்தனர்” என்று கூறினார்.

“அவர்கள் வந்து யார் கூட்டங்களுக்குச் செல்கிறார்கள், ஜெனீவாவுக்கு [ஐ.நா மனித உரிமைகள் பேரவையில் கலந்துகொள்ள] செல்ல யார் ஆர்வம் காட்டுகிறார்கள்,” என்று விசாரித்ததாக கூறினார். “இதில் காணாமல் ஆக்கப்பட்டு இருப்பவர்கள், எங்கள் வீடுகளில் இருந்து வெள்ளை வேன்களால் கடத்தப்பட்டவர்கள் அல்லது [இராணுவத்தினரிடம்] சரணடைந்த குழந்தைகள். என் மகன் என்ன ஆனான், அவன் இறந்துவிட்டானா அல்லது உயிருடன் இருக்கிறானா, அவன் உயிருடன் இல்லாவிட்டால், அவனுக்கு என்ன நேர்ந்தது, யார் அதைச் செய்தார்கள் – அவன் தாக்கப்பட்டானா, அவர்கள் ஒரு அங்கத்தை உடைத்தார்களா என்பதை நான் அறிய விரும்புகிறேன். ”

பாதிக்கப்பட்டவர்களின் பல குடும்பங்கள் அரசாங்கத்தின் விரோதப் போக்கை எதிர்கொண்டு மனித உரிமைகளுக்கான மரியாதையை நிலைநிறுத்த மனித உரிமைகள் பேரவையை நோக்கி திரும்பியுள்ளன. 2020 ஆம் ஆண்டில், ஜெனீவாவில் ஐ.நா செயல்பாட்டில் ஈடுபடும் ஆர்வலர்களை அரசாங்கம் துன்புறுத்தியது.

ஜனவரி 21 ம் தேதி, ஜனாதிபதி இராஜபக்ஷ ஒரு புதிய உள்நாட்டு விசாரணை ஆணையத்தை அறிவித்தார், இது முந்தைய பல விசாரணை ஆணையங்களின் கண்டுபிடிப்புகளை மறுஆய்வு செய்யவென நியமித்தார்  அவை பொறுப்புக்கூறலுக்கு வழிவகுக்கவில்லை அல்லது காணாமல் போனவர்களின் தலைவிதியை வெளிப்படுத்தவில்லை. இந்த செயல்முறையின் முடிவை அரசாங்கம் ஏற்கனவே சுட்டிக்காட்டியுள்ளது, அதாவது, செப்டம்பர் மாதம் மனித உரிமைகள் பேரவையில் மூத்த இராணுவ அதிகாரிகளுக்கு எதிரான குற்றச்சாட்டுகள் “ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதவை” மற்றும் “கணிசமான ஆதாரங்கள்” இல்லை என்று கூறியுள்ளன.

முந்தைய இலங்கை அரசாங்கங்கள் உரிமைகள் தொடர்பான பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காண சர்வதேச அழுத்தத்தை திசைதிருப்ப விசாரணைக் கமிஷன்களைப் பயன்படுத்தின, அந்த கமிஷன்கள் ஒருபோதும் அடிப்படை சர்வதேச தரங்களை பூர்த்தி செய்யவில்லை. இந்த தந்திரோபாயத்தை இராஜபக்ஷ அரசாங்கம் பயன்படுத்துவதால் மனித உரிமைகள் கவுன்சில் உறுப்பினர்கள் திசை திரும்பக்கூடாது என்று மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பகம் தெரிவித்துள்ளது. சபை தனது சொந்த முடிவுகளை, இலங்கை அரசாங்கத்தின் பல ஆண்டுகால தட்டிக்கழிக்கும் வகையிலான  தாமதத்தையும், முன்னறிவிப்பு மற்றும் எதிர்ப்பையும் ஏற்கெனவே எடுத்துள்ள நடவடிக்கைகளையும் கருத்திற்கொண்டு கட்டமைக்க வேண்டும்.

சபை உறுப்பினர்கள் மிக மோசமான சர்வதேச குற்றங்களுக்கான சர்வதேச சட்டத்தின் கோட்பாடு களை ஆதரிக்க வேண்டும், அதிகாரம்  வழங்கப்பட்ட  ஐ.நா. பொறிமுறையையோ அல்லது செயல்முறை ஒன்றின் ஊடாக    ஆதாரங்களை சேகரிக்கவும், பாதுகாக்கவும், பகுப்பாய்வு செய்யவும் கட்டாயப்படுத்த வேண்டும், மேலும் ஐ.நா. மனித உரிமைகளுக்கான உயர் ஸ்தானிகர் பொறுப்புக்கூறலுக்கான வழிகள் குறித்து சபைக்கு அறிக்கை அளிக்க வேண்டும். இலங்கைக்குள் நிலைமை குறித்து அறிக்கை அளிக்க உயர் ஸ்தானிகருக்கு புதுப்பிக்கப்பட்ட ஆணையும் வழங்கப்பட வேண்டும். கடுமையான முறைகேடுகளுக்கு உட்பட்ட நபர்கள் மீது வெளிநாட்டு அரசாங்கங்கள் இலக்கு தடைகளை விதிக்க வேண்டும்.

“உயர் ஸ்தானிகர் அறிக்கையில் விவரிக்கப்பட்டுள்ள சூழ்நிலைக்கு ஒரு புதிய தீர்மானம் பதிலளிப்பதை உறுதிசெய்து, சபையின் பொறுப்புகளை நிலைநிறுத்துவதை மனித உரிமைகள் பேரவை உறுதி செய்ய வேண்டும்” என்று ஃபிஷர் கூறினார். “சர்வதேச அழுத்தத்தைத் தக்கவைக்க ஒரு அர்த்தமுள்ள புதிய தீர்மானம் முக்கியமானது. அல்லாவிடில் உலகெங்கிலும் உள்ள துஷ்பிரயோகக்காரர்களுக்கு ஒரு பயங்கரமான செய்தியை அது அனுப்பும். அதாவது நாடுகளின் சமூகம் மிகக் கொடூரமான குற்றங்களைக் கூட கவனிக்காமல் இருக்க தயாராக உள்ளது. ” என்றும்  அவர் கூறியுள்ளார் .  

^{இச்செய்தி hrw இணைய தளத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது}